فاطمه ای که غمت داغ تو صد بیش کرد
زیر بار غم تو کوه کمر میشکند
مرغ حق بودی و رفتی سوی باغ ملکوت
جبرئیل است که از داغ تو پر میشکند
فاطمه حبیبم
بی تو من غریبم