به طاها به یاسین (۲)
ندیدم شهی در دل آرایی تو، به قربان اخلاق مولائی تو؛ تو خورشیدی و ذره پرور ترینی، فدای سجایای زهرایی تو
نداری به کویت زمن بینوا تر، ندیدم کریمی به طاهایی تو، نداری گدایی به رسوایی من، ندیدم نگاری به زیبایی تو،
نداری مریضی به بدحالی من، ندیدم دمی چون مسیحایی تو؛ نداری غلامی به تنهایی من، ندیدم غریبی به تنهایی تو
نداری اسیری به شیدایی من، ندیدم کسی را به آقایی تو.
