طلوع می کند آن آفتاب پنهانی

طلوع می‌کند آن آفتاب پنهانی/ ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی/ دوباره پلک دلم می‌پرد نشانه ی چیست؟/ شنیده ام که می‌آید کسی به مهمانی/ کسی که سبزتر است از هزار بار بهار/ کسی شگفت کسی آن چنان‌که می‌دانی/ تویی بهانه ی آن ابرها که می‌گریند/ بیا که صاف شود این هوای بارانی/ تو از حوالی اقلیم هرکجا آباد/ بیا که می‌رود این شهر رو به ویرانی/ کنار نام تو لنگر گرفت کشتی عشق/ بیا که یاد تو آرامشی است طوفانی