صبوری
حرمله شد همسفرم گفتم صبوری
شکسته اند بال و پرم گفتم صبوری
تا به کی ای بابا از رقیه ات دوری
گرفتم از عمه سراغت را
با اشک میگفت رفته سفر بابا
غصه نخور کوچک افسرده
منم کنارت نشدی تنها
می زدند عمه کنارم ، گفتم صبوری
به غارت رفته گوشوارم گفتم صبوری
دلم برام میگفت که مهمون تنوری
——————–
