دوشنبه
زیر باران دوشنبه بعد از ظهر / اتفاقی مقابلم رخ داد / وسط کوچه ناگهان دیدم / زن همسایه بر زمین افتاد/
سیب‌ها روی خاک غلطیدند / چادرش در میان گرد و غبار / قبلا این صحنه را… نمی‌دانم /در من انگار می‌شود تکرار/
آه سردی کشید، حس کردم / کوچه آتش گرفت از این آه / و سراسیمه گریه در گریه / پسر کوچکش رسید از راه/
گفت: آرام باش! چیزی نیست / به گمانم فقط کمی کمرم… / دست من را بگیر، گریه نکن / مرد گریه نمی‌کند پسرم/
چادرش را تکاند، / با سختی یا علی گفت و از زمین پا شد / پیش چشمان بی‌تفاوت ما / ناله‌هایش فقط تماشا شد/
صبح فردا به مادرم گفتم گوش کن! / این صدای روضه‌ی کیست / طرف کوچه رفتم و دیدم / در و دیوار خانه‌ای مشکی است/
کوچه را چون دوباره می‌نگرم/
تا مدینه دلم کند پرواز/
گریه، مادر، دوشنبه، در، کوچه/
راستی! فاطمیه آمد باز …
