بانوی آفتاب

آنچنان داغ تو بر روی دلم سنگین است

که بهار فرجت حسرت فروردین است

محض امسال نه ، این غصه چندین قرن است

قصه درد فراغ تو غمی دیرین است

لحظه ناب شکوفا شدنم در روضه است

هرکجا حرف بهار است ، بهارم این است

اشک چون باده نابی است که سرمستی آن

با وجود همه شوری آن شیرین است

—————————