غریو سکوت
تو مرتفع تری از وهم وفهم و فکر و خیال/
و دست واژه به وصفت علیل و در هر حال/
همین بس است دلیلی به خلقت عالم/
تو منتهای کمالی و من چو بلبل لال/
همین که نام تو را می برم خدا را شکر/
اجازه میدهی که آیا بگویمت مادر/
دوباره خوان کرم گسترانده ای مادر/
بدم ولی تو باز خوانده ای مرا مادر/
بیا که بذم غم مادر جوان من است/
بیا که روضه آن سرو قد کمان من است/
برای آمدن منتقم دعایی کن/
بیا که صاحب غم صاحب الزمان من است
